"Metody integracji bazowych podsystemów według "Y-CIM" W.A. Scheer'a" Rafał Skirzyński, Grupa: ZP-11, kwiecień 2008
3. Modele CIM 4. Kierunki integracji wg. Modelu Y-CIM
"Metody integracji bazowych podsystemów według "Y-CIM" W.A. Scheer'a" Rafał Skirzyński, Grupa: ZP-11, kwiecień 2008
3. Modele CIM 4. Kierunki integracji wg. Modelu Y-CIM
Aktualne przedsiębiorstwa produkcyjne opierają się nie tylko na komputerowym wspomaganiu w zakresie pojedynczych procesów, dzisiejszy sukces zależy od całościowej integracji wszystkich płaszczyzn funkcjonowania firmy. Przedsiębiorstwa często dysponują rożnorodnym oprogramowaniem wspomagającym jej działanie, takim jak programy typu CAD w dziale konstrukcji, CAM w działach technologicznych oraz programy organizacyjne przy planowaniu produkcji, jednakże aktualnie jest to nie wystarczające. Należy znaleźć rozwiązanie by te poszczególne działy pracowały jednocześnie pod wspólną baża danych. Pozwoli to na wzrost efektywności wykonywanych działań poprzez usprawnienie wymiany informacji pomiędzy poszczególnymi etapami. Integracja informacyjna jest jednak procesem złożonym, skomplikowanym i kosztownym dla firm. Rozróżniamy tutaj koncepcję komputerowo zintegrowanej produkcji (CIM) oraz inżynierii współbieżnej, współzadaniowej (CE).
Aby przedsiębiorstwo funkcjonowało prawidłowo konieczny jest dobór odpowiedniej formy koordynacji działań wykonywanych przez różne jednostki, przez wielu wykonawców. Odbywać się to może przez harmonizację, czyli przez odpowiedni dobór organów, lub działań tak, by działały one w sposób podobny. Inną metodą jest integracja działań. Dobór odpowiedniej metody pozwala na zmiejszenie kosztów nadzoru i kontroli.
1. Rodzaje integracji
Integracja może przebiegać na wie lu płaszczyznach. W zależoności od tego jakie obszary połączymy ze sobą w ten sposób, że będą one ze sobą współpracować, rozróżniamy trzy rodzaje integracji:
Integracja funkcjonalna polega na połączeniu funkcji i procesów spółtworzących konkretne działanie w systemie produkcyjnym za pomocą narzędzi informatycznych. Pozwala ona na stworzenie niezależności systemu, co też wpływa na wzrost jego złożoności oraz kompleksowości poszczególnych procesów.
Integracja techniczna polega na fizycznym połączeniu elementów systemu w jedną całość. Dzięki takiemu zespoleniu znaczna część zadań wykonywana jest w sposób automatyczny. Integracja techniczna może dotyczyć: wyposażenia, informacji lub danych.
System, który zintegrowany jest zarówno funkcjonalnie jak i technicznie nazywamy system CIM.
Integracja społeczna dotyczy wszystkich elementów współtworzących wartość w firmie, które nie zostały jeszcze zintegrowane fizycznie, ani technicznie. Zaangażowany jest tu tzw. czynnik "miękki" działania firmy, czyli relacje międzyludzkie i ich wpływ na działanie przedsiębiorstwa. Może ona więc dotyczyć integracji zarządzania, czyli procesów wydawania decyzji, wyznaczania celow i strategii firmy. Zaangażone są tutaj jednostki decydujące w firmie, tj. kadra oraz pracownicy decyzyjni. Innym elementem może być integracja funkcjonalnych zespołów pracowniczych lub użytkowników. Obejmuje więc zespół osób wykonujących te same lub podobne działania, gdzie konieczna jest wymiana informacji celem osiągnięcia wymiernych rezultatów.
Integracja społeczna jest uzupełnieniem dwóch pierwszych metod integracji i pozwala na kompleksowość procesu. Należy jednak ściśle rozróżnić tutaj czynnik ludzki (należący do integracji społecznej) od maszyn (podlegających integracji technicznej).
2. Historia rozwoju integracji
Rozwój technik integracji komputerowej rozwijał się w miarę rozwoju techniki i powstawania nowych metod i technik sterowania numerycznego maszyn i urządzeń. Historyczny przebieg tego procesu przedstawia sięnastępująco:
Za początek rozwoju integracji komputerowej uznaje się lata '60te, kiedy powstała koncepcja DNC (Direct Numerical Control). Bezpośrednie sterowanie numeryczne polegało na obsłudze zespołu maszyn numerycznych z jednego komputera centralnego. Kolejne lata przyniosły następne systemy. Pierwszy pojawił się system komputerowego wspomagania konstruowania (CAD) oraz CAM (komputerowe wspomaganie wytwarzania). Następnym etapem było stworzenie elastycznych systemów produkcyjnych (FMS). Dzięki kolejnym procesom integracji, zahaczających o coraz szersze zakresy procesów wyjściowych, na początku lat '80tych powstał CIM. Idea ta została już wcześniej wymyślona w latach '60tych przez M.E.Merchant'a, lecz dopiero kilkadziesiąt lat póżniej możliwe było urzeczywistnienie jego założeń.
Zgodnie z rozwojem CIM obejmowało integrację takich procesów jak:
Do podstawowych źródeł z których wywodzi się koncepcja CIM zaliczamy:
3. Zintegrowane środowisko wytwarzania (na przykładzie SAP)
Sposobem komputerowej integracji przedsiębiorstwa jest zastosowanie jednego z rozwiązań firmy SAP. System SAP R/3 umożliwia sterowanie wymianą informacji. W każdym przedsiębiorstwie o charakterze produkcyjnym znaczącą rolę odgrywają zewnętrzne systemy CAx, zarządzanie dokumentami, danymi konstrukcyjnymi, programowanie NC czy wspomagane komputerowo planowanie procesów. Integracja wszystkich tych elementów w systemie R/3 pozwala na uzyskanie dodatkowych korzyści systemowych oraz bardziej efektywnych procesów.System R/3 oferuje specjalistyczne narzędzia integracji w środowisku konstrukcyjnym, laboratoryjnym, sterowania procesami i systemów produkcyjnych. Są to:
Moduły integracji CIM łączą system R/3 z systemami zewnętrznymi, co przedstawia poniższy schemat:
